آدنومیوز زمانی رخ می‌دهد که بافتی از پوشش داخلی رحم در دیواره رحم شما رشد کند که می‌تواند باعث دو یا سه برابر شدن اندازه رحم شما شود.
آدنومیوز چیست؟
در آدنومیوز بافتی شبیه به پوشش داخلی رحم (اندومتر) شروع به رشد در دیواره عضلانی رحم (میومتر) می‌کند و باعث ضخیم‌شدن و اصطلاحا واریسی شدن رحم شما می‌شود.
آدنو میوز می‌تواند باعث قاعدگی‌های دردناک، خونریزی شدید یا طولانی قاعدگی همراه با لخته‌شدن خون و درد شکم لگن شود.
علائم آدنومیوز چیست؟
از هر 3 نفر مبتلا به آدنومیوز، 1 نفر علائمی ندارد و برخی از افرادی که علائم دارند این مشکلات را تجربه می‌کنند:
- دردهای قاعدگی دردناک (دیسمنوره)
- خونریزی شدید قاعدگی (منوراژی)
- درد لگن با یا بدون گرفتگی شدید
- مقاربت دردناک (دیسپارونی)
- ناباروری
علت ادنومیوز چیست؟
در حال حاضر بطور دقیق ثابت نشده است که چرا برخی از افراد به آدنومیوز مبتلا می‌شوند یا علت آن چیست!
با این حال، برخی تحقیقات نشان می‌دهد که هورمون‌ها، ژنتیک یا التهاب و تروما ممکن است به ادنومیوز کمک کنند.
عوامل خطر برای این وضعیت چیست؟
- سن بین 40 تا 50 سال
- سابقه حداقل یک بار زایمان
- جراحی‌های قبلی رحم مانند برداشتن فیبروم رحم یا کورتاژ (D & C)
- سابقه اندومتریوز
اگر آدنومیوز درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟
در صورت عدم درمان، ادنومیوز می‌تواند باعث دردهای قاعدگی و خونریزی‌های بیش از حد شود. اما عامل مستقیم نازایی یا سقط جنین نیست. با این حال در زنانی که کاندید استفاده از روش‌های کمک باروری مثل آی وی اف و میکرو اینجکشن هستند، آدنومیوز می‌تواند باعث کاهش میزان شانس لانه گزینی و افزایش احتمال شکست آی وی اف شود.
آیا آدنومیوز می‌تواند سرطانی شود؟
خیر! ادنو میوز به خودی خود باعث سرطان یا منجر به سرطان نمی‌شود.
آدنومیوز چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک اغلب بر اساس علائم شما و یک یا چند مورد از این آزمایش ها به آدنومیوز مشکوک می‌شوند:
- معاینه لگن: در طول معاینه لگن، پزشک شما ممکن است متوجه شود که رحم شما بزرگ‌تر، نرم‌تر شده یا در لمس دردناک است.
- سونوگرافی: سونوگرافی ترانس واژینال از امواج صوتی برای تولید تصاویری از اندام‌های لگنی شما استفاده می‌کند. این تصاویر معمولا می‌تواند ضخیم‌شدن دیواره رحم شما را نشان دهد.
- اسکن تصویربرداری: اسکن‌های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) می‌توانند بزرگ‌شدن رحم و ضخیم‌شدن نواحی خاصی از رحم شما را نشان دهند.
آدنو میوز چگونه مدیریت یا درمان می‌شود؟
از آنجایی که هورمون استروژن باعث رشد بافت آندومتر می‌شود، علائم آدنومیوز اغلب پس از یائسگی از بین می‌روند. در عین حال، این درمان‌ها می‌توانند درد را کاهش دهند و به خونریزی شدید و سایر علائم کمک کنند:
داروهای ضد درد: ناپروکسن و ایبوپروفن
- برخی از داروهای هورمونی می‌توانند به بهبود علائم قاعدگی کمک کنند. گزینه‌ها شامل قرص‌های ضد بارداری، تزریق آمپول‌های هورمونی و دستگاه‌های هورمونی داخل رحمی (IUD) مانند Mirena است.
داروهای غیر هورمونی: داروهایی مانند ترانگزامیک اسید می‌توانند میزان خونریزی واژینال را کاهش دهند.
اگر این شرایط را داشته باشم چه انتظاری می‌توانم داشته باشم؟
بسیاری از افرادی که علائم مختل‌کننده زندگی را از آدنومیوز تجربه می‌کنند از طریق درمان تسکین می‌یابند. پس از یائسگی، علائم باید از بین بروند، اما ممکن است هم‌چنان رحم بزرگی داشته باشید.
تفاوت بین آدنومیوز و اندومتریوز چیست؟
تفاوت اصلی بین آدنومیوز و آندومتریوز محل درگیری و رشد بافتی است.
آدنومیوز: بافت مشابه آندومتر در عضله رحم شما رشد می‌کند.
آندومتریوز: بافت مشابه آندومتر در خارج از رحم در مکان‌هایی مانند تخمدان ها یا لوله‌های فالوپ رشد می‌کند.
آیا آدنومیوز یک بیماری جدی است؟
آدنومیوز معمولاً عوارض جدی ایجاد نمی‌کند اما ممکن است باعث افزایش درد یا خونریزی قاعدگی یا بزرگ‌شدن رحم شود.
و اما در پایان، ممکن است شما ندانید که ادنو میوز دارید. این وضعیت همیشه علائمی ایجاد نمی‌کند و هنگامی که علائمی مانند پریودهای سنگین، گرفتگی عضلات یا مقاربت دردناک رخ می‌دهند، می‌توانند زندگی شما را مختل کنند و احتیاج به پیگیری و درمان داشته باشد.
